اما خدایا من هنوزم از تاریکی می ترسم، خداجون مثل همیشه مراقبم باش که تاریکها منو نبلعن.دلم گرفته و دور و برم پر از انواع تاریکیهاست.حتی یه شونه مطمئن سراغ ندارم که بتونم بهش اعتمادکنم و سرم رو بذارم روشو از ته دل بخاطر تموم اتفاقای بدی که برام افتاده گریه کنم.گریه!!! عجب سلاح آرامش بخشیه. بخاطر همینه که من از بین ماههای خدا 3 تاشونو بیشتر از همه دوست دارم: یکی ماهیه که توی آسمونه که خیلی وقتها از دیدنش لذت میبرم و منو یاد خدا میندازه.

دومی ماه رمضونه که خدا رو بیشتر توش  احساس می کنم و دل بنده های خدا بهم نزدیکتره، درصد زیر آب زنی ها و کنایه ها ونامردی هام کمتره.

سومی ماه محرمه. ماه محرمو خیلییییی دوست دارم چون هم تاریکیها توش کمترن و هم از سلاح بی خطر گریه بینهایت استفاده میشه کرد.آدم زلال میشه توی ماه محرم، هدفهای آدمهای جورواجور کنار میرن و عشق متجلی میشه.عشقی به رنگ خون، به رنگ آسمون....بینهایت که همه میتونن توی دلشون داشته باشن و با داشتن یکی دیگری حقش ضایع نمیشه.

ترس و تاریکی رو هم دوست دارم خدایا چون منو میندازن توی یه حالی که تورو حداقل بخاطر خودم از ته دل صدات کنم. واقعی صدات کنم، به زبونم نباشه به دلم باشه.

چند روز دیگه ماه رمضون شروع میشه؛ التماس دعا.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: